ciąg (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ʨ̑ɔ̃ŋk], AS[ćõŋk], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) układ rzeczy położonych jedna za drugą
(1.2) ciągłość zdarzeń następujących po sobie
(1.3) techn. przepływ określonego czynnika (wody, gazu, spalin itp.) wywołany różnicą ciśnień
(1.4) mat. ponumerowana lista, formalnie funkcja o dziedzinie w liczbach naturalnych; zob. też ciąg (matematyka) w Wikipedii
(1.5) pot. picie alkoholu przez wiele dni z rzędu; zob. też ciąg alkoholowy w Wikipedii
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) W mieście wyburzono całe ciągi zabytkowych budynków.
(1.2) Dzisiaj usłyszeliśmy dalszy ciąg opowieści.
(1.3) W silniku rakietowym można kontrolować siłę ciągu poprzez regulację wtrysku paliwa.
(1.4) Uczeń miał problemy z rozwiązaniem zadania o ciągu geometrycznym.
(1.5) Renata jest w ciągu od miesiąca.
składnia:
kolokacje:
gwiazda ciągu głównego
(1.3) ciąg silnika rakietowego / lotniczego
(1.4) ciąg arytmetyczny / geometryczny / skończony / nieskończony / liczbowy / rekurencyjny
(1.5) ciąg alkoholowybyć w ciągu od (np. 6 dni / 2 tygodni / miesiąca)
synonimy:
(1.2) przebieg, bieg, tok, rozwój
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obciąganie n, ciąganie n, ciągutka ż
czas. ciągnąć, ciągać ndk.
przym. ciągowy
związki frazeologiczne:
ciąg dalszy nastąpiw ciąguw dalszym ciągu
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: