chadzać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈxaʣ̑aʨ̑], ASaʒać] ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany[1]

(1.1) chodzić od czasu do czasu lub regularnie
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Jeszcze przez kilka dni chadzał Kazimierz, olśniony i odurzony, po brukach świętującej i wiwatującej Warszawy[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) bywać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. schadzka ż, przechodka ż, chód mrz, chodzik mrz, chodnik mrz, chodniczek mrz, chodnikowiec mos, chodak mrz, chodaczek mrz, chodzony mrz, chodnica ż, chodliwość ż, chodziarz mos, chodziarka ż, chadzka ż, chadzanie n, chodzenie n
czas. obejść, chodzić ndk.
przym. chodny, chodnikowy, chodliwy, chodziwy, chodziarski
wykrz. chodu
związki frazeologiczne:
nie wszyscy święci bywają, co do kościoła chadzają
etymologia:
prasł. *chaďati
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2. Leon Kruczkowski, Kordian i cham, 1979, Narodowy Korpus Języka Polskiego.