chłopczyk (język polski) edytuj

 
chłopczyk (1.1)
wymowa:
IPA[ˈxwɔpʧ̑ɨk], AS[χu̯opčyk] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zdrobn. od chłopiec
(1.2) pieszcz. niemowlę lub małe dziecko płci męskiej
(1.3) przen. żart. o osobie postrzeganej jako młoda lub pełna energii, pełna pomysłów osoba płci męskiej
(1.4) przen. pejor. o osobie postrzeganej jako infantylna, niedoświadczona osoba płci męskiej
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Pyzaty chłopczyk, na oko sześcioletni, turlał piłkę po ścieżce[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) niegrzeczny / niedobry / nieposłuszny chłopczyk
(1.2) dobrze wychowany / grzeczny / malutki / ładny / ładniutki / piękny / radosny / słodki / śliczny / posłuszny / zdrowy chłopczyk • roczny / dwuletni / … chłopczyk
(1.3) być jak mały chłopczyk
synonimy:
(1.1) chłopaczek
(1.2) smyk
antonimy:
(1.1) chłopaczysko, dziewczynka
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chłop m, chłopak m, chłopaczek m, chłopaczysko m, chłopiec m, chłopczyca ż
związki frazeologiczne:
słupski chłopczyk
etymologia:
zdrobn. pol. chłopiec
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: chłopiec
źródła:
  1. Ewa Białołęcka, Tkacz iluzji, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.