całkowity

całkowity (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌʦ̑awkɔˈvʲitɨ], AS: [cau̯kovʹity], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który obejmuje całość; jest pełny, zupełny, kompletny, nie jest ułamkowy, częściowy

(1.2) mat. będący liczbą całkowitą, czyli dodatnią lub ujemną wielokrotnością jeden, albo zerem

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	całkowity		całkowita	całkowite	całkowici	całkowite
dopełniacz	całkowitego		całkowitej	całkowitego	całkowitych
celownik	całkowitemu		całkowitej	całkowitemu	całkowitym
biernik	całkowitego	całkowity	całkowitą	całkowite	całkowitych	całkowite
narzędnik	całkowitym		całkowitą	całkowitym	całkowitymi
miejscownik	całkowitym		całkowitej	całkowitym	całkowitych
wołacz	całkowity		całkowita	całkowite	całkowici	całkowite

przykłady:

(1.1) Oddanie jej było całkowite, świeciła przykładem ofiarności, stałości i uporu.

składnia:

kolokacje:

(1.2) mat. liczba całkowita

synonimy:

(1.1) cały

antonimy:

(1.1) niepełny, częściowy, połowiczny, ułamkowy, niecałkowity

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. całkowicie, całkiem

przym. cały

rzecz. całka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) total; (1.2) integral
• arabski: (1.1) كلي
• czeski: (1.1) úplný; (1.2) celý
• duński: (1.1) fuldstændig, total
• esperanto: (1.1) tuta, kompleta, plena, totala
• hiszpański: (1.1) total, completo, entero; (1.2) entero
• niemiecki: (1.1) gänzlich, vollständig
• rosyjski: (1.1) всеобъемлющий, полный
• sanskryt: (1.1) अखिल
• szwedzki: (1.1) total, fullständig, absolut, full; (1.2) hel
• ukraiński: (1.1) цілковитий
• wilamowski: (1.1) genclich
• włoski: (1.1) completo, intero, totale

źródła: