burmistrz (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈburmʲisṭʃ], AS[burmʹisṭš], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.udziąs. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) adm. urzędnik na czele samorządu gminy miejskiej lub miejsko-wiejskiej; zob. też burmistrz w Wikipedii
(1.2) hist. urzędnik, który przewodniczył radzie miejskiej i był przez nią wybierany
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Burmistrz nie uzyskał absolutorium od Rady Miasta.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. burmistrzowa ż, burmistrzyna ż, burmistrzanka ż, burmistrzówna ż, burmistrzostwo n, burmistrzowanie n
forma żeńska burmistrzyni ż
czas. burmistrzować ndk.
przym. burmistrzowski
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. burcmeister, burgermeister, burgæremeister[1]
por. niem. Bürgermeister
uwagi:
(1.1) zobacz też: prezydent miastawójt
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „22446” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.