brzytwa
brzytwa (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) ostry nóż do usuwania zarostu; zob. też brzytwa w Wikipedii
- (1.2) pot. przen. człowiek bardzo wymagający wobec innych, surowy
- (1.3) pot. przen. człowiek posiadający ogromną wiedzę z jakiejś dziedziny
- (1.4) daw. gw. więz. karta do gry[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brzytwa brzytwy dopełniacz brzytwy brzytw / brzytew[2] celownik brzytwie brzytwom biernik brzytwę brzytwy narzędnik brzytwą brzytwami miejscownik brzytwie brzytwach wołacz brzytwo brzytwy
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) piła
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- ostry jak brzytwa • spuścić po brzytwie • przysłowia: jednemu szydła golą, a drugiemu brzytwy nie chcą[3] • tonący brzytwy się chwyta
- uwagi:
- Pojawiająca się czasem forma „ta brzytew” jest niepoprawna[5].
- zobacz też: depilator • golarka • maszynka do golenia • pęseta • żyletka
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) straight razor
- arabski: (1.1) موسى
- białoruski: (1.1) брытва ż
- czeski: (1.1) břitva ż
- duński: (1.1) ragekniv w, barberkniv w
- esperanto: (1.1) razilo
- estoński: (1.1) habemenuga
- fiński: (1.1) partaveitsi
- francuski: (1.1) coupe-choux m, rasoir à manche m
- hiszpański: (1.1) navaja barbera ż, navaja de afeitar ż
- japoński: (1.1) 剃刀 (かみそり, kamisori)
- kazachski: (1.1) ұстара
- litewski: (1.1) skustuvas m
- łaciński: (1.1) novacula ż
- niemiecki: (1.1) Rasiermesser n
- nowogrecki: (1.1) ξυράφι κουρέα n
- portugalski: (1.1) navalha
- rosyjski: (1.1) (опасная) бритва ż
- rumuński: (1.1) brici
- sanskryt: (1.1) क्षौरी, क्षुर, क्षुरिका
- słowacki: (1.1) britva ż
- szwedzki: (1.1) rakkniv
- turecki: (1.1) ustura
- tuvalu: (1.1) kauˈvele
- ukraiński: (1.1) бритва ż
- wepski: (1.1) bardveič
- wilamowski: (1.1) siamasser n, šāmasser n, siynmaoser n
- źródła:
- ↑ Słowniczek gwary więziennej, „Język Polski” nr 10/1913, s. 297.
- ↑
Hasło „brzytwa” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Jan Tokarski, A ileż to kłopotu… ze spójnikiem „a”, „Poradnik Językowy” nr 2/1951, s. 13.
- ↑
Hasło „brzytwa” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
