Wikisłownik

broń biała

broń biała (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [ˈbrɔ̃ɲ ˈbʲjawa], AS: [brõń bʹi ̯au̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j  ​?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

(1.1) wojsk. ogół broni służącej do walki wręcz[1]; zob. też broń biała w Wikipedii
odmiana:
(1.1) związek zgody, blm
 
przypadekliczba pojedyncza
mianownikbroń biała
dopełniaczbroni białej
celownikbroni białej
biernikbroń białą
narzędnikbronią białą
miejscownikbroni białej
wołaczbroni biała
przykłady:
(1.1) Polska husaria używała zarówno broni białej (kopia, szabla i koncerz), jak i broni palnej – w postaci pistoletów.
składnia:
kolokacje:
(1.1) posługiwać się / władać bronią białą • kolekcjonować / zbierać broń białą
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) broń
hiponimy:
(1.1) broń drzewcowa • broń obuchowa • broń obuchowo-sieczna • broń sieczna • broń tnąca • broń tnąco-kłująca • broń kłująca
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) por. broń palna • broń miotająca • broń osobista
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ hasło broń biała na portalwiedzy.onet.pl
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=broń_biała&oldid=8346863”