bransoletka (język polski) edytuj

 
bransoletka (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˌbrãw̃zɔˈlɛtka][1], AS[brãũ̯zoletka] zjawiska fonetyczne: udźw.nazal.samogł.+n/m+szczelin.akc. pob.
lub
IPA[ˌbrãw̃sɔˈlɛtka], AS[brãũ̯soletka], zjawiska fonetyczne: nazal.samogł.+n/m+szczelin.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ozdoba w formie opaski, noszona na nadgarstku lub (rzadziej) na nodze; zob. też bransoletka w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ona ma bransoletkę ze srebra.
(1.1) Nie mogę nosić bransoletek, ponieważ moje nadgarstki zbyt chude.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bransoleta ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) st.pol. branzoletka < st.pol. brazoletka < franc. bracelet lub wł. braccialetto[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Porada „bransoletka” w: Poradnia językowa PWN.
  2. Hasło „Jak ogurek stał się… ogórkiem” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.