bovile (język łaciński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zootechn. obora (dla wołów)

przymiotnik, forma fleksyjna

(2.1) Nom., acc. i voc. n od: bovilis
odmiana:
(1) bovīle, bovīlis (deklinacja III, paradygmat II samogłoskowy)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bubile
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bos m/ż
przym. bovilis
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. bovī + -ile; źródłosłów dla wł. bovile
uwagi:
źródła:

bovile (język włoski) edytuj

wymowa:
IPA/bo.ˈvi.le/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zootechn. obora (dla wołów)
odmiana:
(1.1) lp bovile; lm bovili
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bove m, bovina ż, bovaro m, bovara ż
przym. bovino
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. bovile < łac. bos, bovis
uwagi:
źródła: