blant

blant (język polski)

wymowa:

IPA: [blãnt], AS: [blãnt], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zob. joint

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	blant	blanty
dopełniacz	blanta	blantów
celownik	blantowi	blantom
biernik	blanta	blanty
narzędnik	blantem	blantami
miejscownik	blancie	blantach
wołacz	blancie	blanty

przykłady:

(1.1) Mieszkałem wtedy w Londynie z jednym takim kolesiem, który codziennie palił blanty i niczym się nie przejmował. (z Internetu)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: joint

źródła:

blant (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

przyimek

(1.1) wśród, pośród

odmiana:

przykłady:

(1.1) Haren gjemte seg blant trærne. → Zając ukrył się pośród drzew.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

blant annet

etymologia:

uwagi:

źródła: