bibuła (język polski) edytuj

 
kwiat z bibuły (1.2)
 
bibuła (1.3)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rodzaj porowatego papieru o właściwościach chłonnych; zob. też bibuła (papier) w Wikipedii
(1.2) kolorowy papier do wyrobu ozdób
(1.3) pot. wydawnictwo konspiracyjne; zob. też wydawnictwo podziemne w Wikipedii
(1.4) lekcew. materiały drukowane

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) daw. pijak
odmiana:
(1.1-4)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Na koniec, po godzinie pisania podniósł twarz znad bibuły, spojrzał na szyby zalane deszczem i końcem długiego, kościstego palca powiódł po brzegu zaczerwienionej powieki[1].
(1.2) U pani Karoliny stał wazon z kwiatami z bibuły wykonanymi przez jej wnuki.
(1.3) W Internecie istnieje witryna z bibułą z okresu stanu wojennego.
(1.3) Edka złapali z walizą bibuły, jak nic odsiedzi ze trzy lata.
(2.1) Znowu pogotowie zabrało bibułę z parteru, ten facet pije dniami i nocami.
składnia:
kolokacje:
(1.1) bibuła filtracyjnaza pomocą bibuły
(1.2) bibuła ozdobnakolorowa / czerwona / różowa / zielona / gładka / karbowana bibuła • róża z bibuły
(1.3) podziemna bibuła • drukować / kolportować / roznosić / rozwozić / ukrywać / wozić bibułę
synonimy:
(2.1) bibosz, opój
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) papier
(1.2) papier
(2.1) osoba
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bibularz mos/mrz
zdrobn. bibułka ż
przym. bibulany, bibulasty, bibułkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. bibula; od wyrażenia charta bibulapapier nasiąkający[2]
uwagi:
zob. też bibuła w Wikipedii
(1.3) zwykle w lp
tłumaczenia:
źródła:
  1. E. Orzeszkowa: Zygmunt Ławicz i jego koledzy
  2.   Hasło „bibuła” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.