benedyktyński (język polski) edytuj

 
opactwo benedyktyńskie (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z benedyktynami, dotyczący benedyktynów

przymiotnik jakościowy

(2.1) taki, który wymaga wyjątkowej dokładności i poświęcenia dużej ilości czasu[1]

przymiotnik dzierżawczy

(3.1) należący do benedyktynów, będący ich własnością
odmiana:
(1.1) (3.1)
(2.1)
przykłady:
(3.1) Szukaliśmy schronienia w starym klasztorze benedyktyńskim za rzeką.
składnia:
kolokacje:
(1.1) charyzmat / chorał / habit / ruch benedyktyński
(2.1) benedyktyński trud / wysiłek • benedyktyńska praca • benedyktyńska pracowitość / cierpliwość
(3.1) klasztor / nowicjat / postulat / zakon benedyktyński • opactwo benedyktyńskie
synonimy:
(2.1) żmudny, mozolny, mrówczy
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zakonny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. benedyktyn m, benedyktynka ż, Benedykt mos
przym. pobenedyktyński
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. benedyktyn + -ski
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „benedyktyński” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.