baczność (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈbaʧ̑nɔɕʨ̑], AS[bačność] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) st.pol. uwaga
(1.2) st.pol. rozsądek

wykrzyknik

(2.1) wojsk. harc. komenda nakazująca przyjąć postawę stojącą, wyprostowaną, z rękami wyciągniętymi wzdłuż ciała i przylegającymi do boków, stopami złączonymi
odmiana:
(1.1-2)
(2.1) nieodm.
przykłady:
(2.1) Baczność, prezentuj broń!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(2.1) spocznij
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. baczenie n, niebaczność ż
czas. baczyć ndk.
przym. baczny
przysł. bacznie, na baczność
związki frazeologiczne:
mieć się na baczności
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: