babcia (język polski) edytuj

 
babcia (1.1)
wymowa:
IPA[ˈbapʲʨ̑a], AS[bapʹća], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. babka (matka ojca lub matki)
(1.2) pot. stara kobieta
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Mnie zawsze babcia odprowadza do przedszkola.
(1.1) Moja babcia ma siedemdziesiąt lat.
(1.2) Do autobusu weszła jakaś babcia z siatkami pełnymi zakupów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) baba, babka, babunia; gw. (Górny Śląsk) oma, starka, staroszka, starzinka
(1.2) babula, babuleńka
antonimy:
(1.1-2) dziadek
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. babka ż, baba ż, babunia ż, babula ż, babulka ż, babuleńka ż, babulina ż, babusia ż, babcinka ż, babuńcia ż, prababcia ż, prababka ż
przym. babciny, babi
związki frazeologiczne:
babcia klozetowaskończyło się babci sranie
etymologia:
(1.1-2) pol. baba
uwagi:
zob. też babcia w Wikicytatach
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: babka
źródła: