błogosławieństwo

błogosławieństwo (język polski) edytuj

 
błogosławieństwo (1.1)
wymowa:
IPA[ˌbwɔɡɔswaˈvʲjɛ̇̃j̃stfɔ], AS[bu̯ogosu̯avʹi ̯ė̃ĩ ̯stfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.podw. art.nazal.rozs. artyk.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rel. obrzęd, gest powierzenia kogoś, czegoś boskiej opiece
(1.2) podn. życzenie pomyślności, przychylności losu
(1.3) sprzyjanie, przychylność, pomyślność[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo / ludy całej ziemi[2].
(1.2) Do pełni szczęścia i spokojnego wyjazdu za granicę brakowało jej już tylko ojcowskiego błogosławieństwa.
(1.3) Skutkiem tych wydarzeń popadł on w szaleństwo, które stało się błogosławieństwem dla nauki i przekleństwem dla niego samego[3].
składnia:
(1.1) błogosławieństwo + D.
kolokacje:
(1.1) błogosławieństwo rodzicielskie / matczyne / ojcowskie / apostolskie / kapłańskie / papieskie / pasterskie / obfite / specjalne / szczególne / uroczyste / eucharystyczne • błogosławieństwo matki / ojca / kapłana / biskupa / Najświętszym Sakramentemudzielić błogosławieństwa
synonimy:
(1.1) błogosławienie
antonimy:
(1.3) przekleństwo
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pobłogosławienie n, błogosławiona ż, błogosławiony mos, błogosławienie n
czas. błogosławić ndk., pobłogosławić dk.
przym. błogosławiony
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.pol., pol. błogosławiony + -stwo
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „błogosławieństwo” w: SJP.pl.
  2. Księga Rodzaju 22,3, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Czesław Jakubiec).
  3. Michał Foerster, Wariacje literackie: Przypadek Człowieka od Wampirów