anaglif
anaglif (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jeden z typów rysunku lub fotografii stereoskopowej, dający złudzenie trójwymiaru podczas oglądania za pomocą specjalnych, najczęściej czerwono-niebieskich, okularów; zob. też anaglif w Wikipedii
- (1.2) szt. ryta, kuta lub odlewana płaskorzeźba, stanowiąca zwykle dekorację naczyń[1][2]
- (1.3) gra świateł i cieni dająca wrażenie reliefu[1][2]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik anaglif anaglify dopełniacz anaglifu anaglifów celownik anaglifowi anaglifom biernik anaglif anaglify narzędnik anaglifem anaglifami miejscownik anaglifie anaglifach wołacz anaglifie anaglify
- przykłady:
- (1.1) Anaglify tworzy się przez nakładanie na siebie, ale z lekkim przesunięciem, dwóch obrazów tego samego przedmiotu, wydrukowanych w różnych kolorach.
- (1.2) Na świątyniach egipskich jest wiele anaglifów.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. anaglyphus < gr. ἀνάγλυφος (anáglyphos)[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) anaglyph
- duński: (1.1) anaglyf
- francuski: (1.1) anaglyphe m
- hiszpański: (1.1) anaglifo m
- nowogrecki: (1.1) ανάγλυφο n
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1
Hasło „anaglif” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „anaglyptus” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879.
