alternatywa (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌaltɛrnaˈtɨva], AS[alternatyva], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) log. suma logiczna; zdanie złożone współrzędnie, prawdziwe, gdy jedno ze zdań składowych jest prawdziwe; zob. też alternatywa w Wikipedii
(1.2) pot. sytuacja konieczności wyboru między dwiema wykluczającymi się możliwościami
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Przykładem alternatywy logicznej jest fraza: „Prawda lub fałsz to prawda”.
(1.2) Mam alternatywę: albo studia, albo w kamasze.
składnia:
kolokacje:
(1.2) alternatywa rozłączna / nierozłącznarozsądna / jedyna / realna alternatywa • stworzyć / rozważać / mieć alternatywę
synonimy:
(1.1) suma logiczna, dysjunkcja
(1.2) możliwość, opcja, wybór[1], dylemat
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. alternatywka ż
przym. alternatywny
związki frazeologiczne:
Pomarańczowa Alternatywa
etymologia:
łac. alterjeden z dwóch < łac. alternare[2]
uwagi:
(1.2) Termin w tym znaczeniu nie oznacza jednego z możliwych wyborów (możliwości) lecz sam fakt lub możliwość podjęcia wyboru między danymi opcjami. Stąd wyrażenie typu: „Mam dwie alternatywy do wyboru: kupić ser, lub bułki.” jest zasadniczo niepoprawne. Niemniej, termin w takim użyciu spotyka się praktycznie powszechnie i bywa traktowany jako poprawny.[3]
tłumaczenia:
źródła:
  1. synonimy.ux.pl.
  2. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 27.
  3.   Porada „„Alternatywa”” w: Poradnia językowa PWN.