acan (język polski) edytuj

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈaʦ̑ãn], AS[acãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. zwrot grzecznościowy adresowany do mężczyzny, czasami z odcieniem lekceważenia[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ale mój mężu, dalibóg wbijają acanu jakieś duby w głowę, a ty wierzysz[2].
(1.1) Panie Rzecki… panie Ignacy!… co acan najlepszego wyrabiasz?[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. acanka ż, acanna ż, acaństwo mos
forma żeńska acani ż
zdrobn. acanek m
związki frazeologiczne:
etymologia:
skrócenie pol. waszmość pan
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: waszmość pan
źródła:
  1.   Hasło „acan” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Juliusz Słowacki Horsztyński Akt IV
  3. Bolesław Prus, Lalka.