abstrahować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌapstraˈxɔvaʨ̑], AS[apstraχovać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.akc. pob., ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) filoz. dokonywać wyodrębnienia w jakimś zagadnieniu, zjawisku lub przedmiocie, jego różnych cech lub określać relacje między nimi w celu stworzenia pojęcia ogólnego
(1.2) książk. celowo i świadomie pomijać w rozważaniach jakąś cechę lub aspekt, żeby ułatwić analizę; nie uwzględniać czegoś
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.2) Abstrahując od zapachu, skunks jest bardzo miłym zwierzątkiem.
składnia:
(1.2) abstrahować od + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.2) pomijać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. abstrahowanie n, abstrakcyjność ż, abstrakcja ż, abstrakt mrz, abstrakcjonizm mrz, abstrakcjonista mos, abstrakcjonistka ż, wyabstrahowanie n, wyabstrahowywanie n
czas. wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. abstrahieren[1] < łac. abstrahō (→ odciągać)[2]
uwagi:
(1.2) Najczęściej używane w postaci imiesłowu abstrahując.
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „abstrahować” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „abstrahieren” w: Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften.