absolutnie (język polski) edytuj

wymowa:
?/i IPA[ˌapsɔˈlutʲɲɛ], AS[apsolutʹńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.-ni…akc. pob.
podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•so•lut•nie[1]
znaczenia:

przysłówek stopnia

(1.1) całkowicie, niezależnie od niczego, niedopuszczając wyjątków[2]

przysłówek sposobu

(2.1) niekwestionowanie, niebudząc zastrzeżeń[2]
(2.2) filoz. obiektywnie, niezależnie od czegoś, bezwzględnie[2]
(2.3) hist. polit. mając nieograniczoną władzę, posiadając władzę absolutną[2]
odmiana:
(1.1) nie stopniuje się
(2.1-3) st. wyższy absolutniej; st. najwyższy najabsolutniej
przykłady:
(1.1) Absolutnie się na to nie zgadzam!
(2.1) Analizy statystyczne absolutnie niezbędną częścią zarówno epidemiologicznych, jak i biologicznych badań.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ufać absolutnie • absolutnie poufny
(2.1) wygrać absolutnie
(2.2) absolutnie prawdziwy
(2.3) rządzić absolutnie
synonimy:
(1.1) całkowicie, bezwzględnie, bezwarunkowo, kategorycznie, totalnie, w zupełności, w całej rozciągłości, zupełnie
antonimy:
(1.1) niezupełnie, relatywnie
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. absolucja ż, absolut mos/mrz, absolutność ż, absolutorium n, absolutysta mos, absolutystka ż, absolutyzacja ż, absolutyzm mrz, absolutyzowanie n, absolwenckość ż, absolwent mos, absolwentka ż, absolwowanie n, zabsolutyzowanie n
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. absolutny + -e
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „absolutnie” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 3.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.