Wacław (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈvaʦ̑waf], AS[vacu̯af], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Wacław w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W sklepie u Wacława widziałam pistolety na wodę.
(1.1) Heniek z Wacławem zmartwychwstali po wczorajszej bibie.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pan Wacław • brat / kuzyn / wujek / dziadek Wacław • mężczyzna imieniem (o imieniu) Wacław • święty / błogosławiony Wacław • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Wacław • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Wacław • otrzymać / dostać / przybrać imię Wacław • dzień imienin / imieniny Wacława • na Wacława (o dniu)
synonimy:
(1.1) zdrobn. Wacek, Wacio, Wacuś
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Wacławowa ż, Wacławówna ż
forma żeńska Wacława ż
zdrobn. Wacek mos, Wacio mos, Wacławek mos, Wacuś mos
przym. wacławski, Wacławowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
czes. Václav < prasł. *Vęťeslavъ < prasł. *vęťe + *slavawięcej + sława
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła: