Wąż

Wąż (język polski)

Wąż (1.1)

Wąż (2.1)

wymowa:

IPA: [vɔ̃w̃ʃ], AS: [võũ̯š], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• asynch. ą 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba równikowego; zob. też Gwiazdozbiór Węża w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(2.1) herald. polski herb szlachecki; zob. też Wąż (herb szlachecki) w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Wąż
dopełniacz	Węża
celownik	Wężowi
biernik	Węża
narzędnik	Wężem
miejscownik	Wężu
wołacz	Wężu

(2.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) leżeć w Wężu, Głowa Węża, Ogon Węża

(2.1) herbu Wąż

synonimy:

(1.1) skr. Ser

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wąż mzw

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wąż

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Astronomia

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Serpens
• kataloński: (1.1) Serpent m
• rosyjski: (1.1) Змея ż
• węgierski: (1.1) Kígyó
• wilamowski: (1.1) Ȳter ż, Yter ż
• włoski: (1.1) Serpente m

źródła: