Tymoteusz (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌtɨ̃mɔˈtɛwuʃ], AS[tmoteuš], zjawiska fonetyczne: nazal.epenteza ł akc. pob. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Tymoteusz w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kiedy Sylas i Tymoteusz przyszli z Macedonii, Paweł oddał się wyłącznie nauczaniu i udowadniał Żydom, że Jezus jest Mesjaszem[1].
(1.1) Żona kupiła Tymoteuszowi zegarek za 1000 złotych.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pan Tymoteusz • brat / kuzyn / wujek / dziadek Tymoteusz • mężczyzna imieniem (o imieniu) Tymoteusz • święty / błogosławiony Tymoteusz • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Tymoteusz • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Tymoteusz • otrzymać / dostać / przybrać imię Tymoteusz • dzień imienin / imieniny Tymoteusza • na Tymoteusza (o dniu)
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Tymoteuszowa ż
zdrobn. Tymoteuszek mos
przym. Tymoteuszowy
związki frazeologiczne:
na świętego Tymoteusza trzeba ci czapki, nie kapelusza
etymologia:
łac. Timotheus < gr. Τιμόθεος < gr. τιμῶ + θεόςczcić + bóg
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła:
  1. Apostolskie 18,5, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Marian Wolniewicz).