Stanisław (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[stãˈɲiswaf], AS[stãńisu̯af], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Stanisław w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Stanisław nie pływa zbyt dobrze i zawsze niepotrzebnie wzbija wokół siebie fontanny wody.
(1.1) Z Adama zaś zrodzony syn Jan Bylczyński a ten miał czterech synów, Szymona, Pawła, Grzegorza i Stanisława, dwóch synów Szymon i Paweł bezpotomnie zeszli[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) pan Stanisław • brat / kuzyn / wujek / dziadek Stanisław • mężczyzna imieniem (o imieniu) Stanisław • święty / błogosławiony Stanisław • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Stanisław • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Stanisław • otrzymać / dostać / przybrać imię Stanisław • dzień imienin / imieniny Stanisława • na Stanisława (o dniu)
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) Stanik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Stanisławów mrz, Stanisławowo n, Stanisławowa ż, Stanisławówna ż, Stanisławostwo lm mos
forma żeńska Stanisława ż
zdrobn. Stach mos, Stasio mos, Staszek mos, Staś mos
przym. stanisławowski, Stanisławowski, Stanisławowy, stanisławski
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. stać + sława[3]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „Stanisław” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Kasper Niesiecki, Dodatek do Herbarza Polskiego ks. Kaspra Niesieckiego, Nakładem i drukiem Breitkopfa i Haertela 1844, s. 61.
  3. Polskie nazwy własne. Encyklopedia pod red. Ewy Rzetelskiej-Feleszko, Kraków 2005, s. 73.