Rumun

Rumun (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈrũmũn], AS: [rũmũn], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek narodowości rumuńskiej, obywatel Rumunii, mieszkaniec Rumunii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Rumun	Rumuni
dopełniacz	Rumuna	Rumunów
celownik	Rumunowi	Rumunom
biernik	Rumuna	Rumunów
narzędnik	Rumunem	Rumunami
miejscownik	Rumunie	Rumunach
wołacz	Rumunie	Rumuni

przykłady:

(1.1) Jako największa grupa imigrantów we Włoszech, Rumuni często są identyfikowani z ogółem wykroczeń popełnianych przez obcokrajowców.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Europejczyk

hiponimy:

(1.1) mieszkaniec Dobrudży, Mołdawianin, Siedmiogrodzianin, Wołoch

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Rumunia ż, rumuński m

forma żeńska Rumunka ż

przym. rumuński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Romanian, Rumanian
• arabski: (1.1) روماني m
• baskijski: (1.1) errumaniar
• białoruski: (1.1) румын m
• bułgarski: (1.1) румънец m
• czeski: (1.1) Rumun m
• duński: (1.1) rumæner w
• esperanto: (1.1) rumano
• estoński: (1.1) rumeenlane
• fiński: (1.1) romanialainen
• francuski: (1.1) Roumain m
• hiszpański: (1.1) rumano m
• interlingua: (1.1) romaniano
• kataloński: (1.1) romanès m
• litewski: (1.1) rumunas m
• łotewski: (1.1) rumānis m
• niemiecki: (1.1) Rumäne m
• norweski (bokmål): (1.1) rumener m
• nowogrecki: (1.1) Ρουμάνος m
• portugalski: (1.1) romeno m
• rosyjski: (1.1) румын m
• słowacki: (1.1) Rumun m
• szwedzki: (1.1) rumän w
• ukraiński: (1.1) румун m
• węgierski: (1.1) román
• włoski: (1.1) romeno m

źródła:

Rumun (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) Rumun

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Rumun	Rumuni / Rumunové
dopełniacz	Rumuna	Rumunů
celownik	Rumunu / Rumunovi	Rumunům
biernik	Rumuna	Rumuny
wołacz	Rumune	Rumuni / Rumunové
miejscownik	Rumunu / Rumunovi	Rumunech
narzędnik	Rumunem	Rumuny

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Rumunsko n, rumunština ż

forma żeńska Rumunka ż

przym. rumunský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Rumun (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) Rumun

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Rumunsko n, rumunčina ż

forma żeńska Rumunka ż

przym. rumunský

przysł. rumunsky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: