Polak

Podobna pisownia: polak • polakk • Polák • Pólak

Polak (język polski) edytuj

wymowa:: ^?/i, IPA: [ˈpɔlak], AS: [polak]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) etn. obywatel Polski, mieszkaniec Polski, osoba narodowości polskiej; zob. też Polacy w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Polak	Polacy
dopełniacz	Polaka	Polaków
celownik	Polakowi	Polakom
biernik	Polaka	Polaków
narzędnik	Polakiem	Polakami
miejscownik	Polaku	Polakach
wołacz	Polaku	Polacy

depr. M. i W. lm: (te) Polaki

przykłady:: (1.1) Grupa Polaków koczowała na lotnisku.; (1.1) Czytam jej artykuł o repatriacji Polaków z ZSRR.; (1.1) Wiesz, ilu Polaków mieszka we Lwowie ?

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (1.1) przest. Lach; gw. (Górny Śląsk) Polok; żart. poet. Sarmata

antonimy:: (1.1) nie-Polak

hiperonimy:

hiponimy:: (1.1) Małopolanin, Mazowszanin, Pomorzanin, Ślązak, Wielkopolanin, Dolnoślązak

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Polska ż, polski m, polskość ż, polszczenie n, spolszczenie n, polszczyzna ż, Polanin m

zdrobn. Polaczek m

forma żeńska Polka ż

czas. polszczyć ndk., spolszczyć dk.

przym. polski, spolszczony, polskawy, propolski, antypolski

przysł. po polsku

związki frazeologiczne:: my, Polacy, złote ptacy^[1] • przysłowia: mądry Polak po szkodzie • Polak, Węgier – dwa bratanki, i do szabli, i do szklanki • rozmawiać jak Polak z Polakiem

etymologia:: Po raz pierwszy nazwa Polacy (Polanie) pojawia się w „Żywocie św. Wojciecha” (powst. 997–1002); Bolesław Chrobry jest tam przedstawiony jako książę Polaków (dux Palaniorum); następnie w różnych dokumentach i rocznikach pochodzenia niemieckiego pojawiają się formy Poloni, Polani, Poleni, Boloni. Wcześniej pojawiały się jedynie zbiorowe nazwy Sclavii lub Sclavanii^[2].; źródłosłów nazwiska Polak

uwagi:

tłumaczenia:

albański: (1.1) polak m
angielski: (1.1) Pole, Polish
arabski: (1.1) بولندي m (bulandiy)
azerski: (1.1) polyak
baskijski: (1.1) poloniar
białoruski: (1.1) паляк m (paljak)
bośniacki: (1.1) Poljak m
bułgarski: (1.1) поляк m (poljak)
chiński standardowy: (1.1) 波兰人 (bōlánrén)
chorwacki: (1.1) Poljak m
czeczeński: (1.1) поляк (poljak)
czeski: (1.1) Polák m
dolnołużycki: (1.1) Pólak m
duński: (1.1) polak w
esperanto: (1.1) polo, pollandano, polujano
estoński: (1.1) poolakas
farerski: (1.1) póllendingur m
fiński: (1.1) puolalainen
francuski: (1.1) Polonais m
górnołużycki: (1.1) Polak m
hawajski: (1.1) Pōlani
hiszpański: (1.1) polaco m
indonezyjski: (1.1) orang Polandia
irlandzki: (1.1) Polannach m
islandzki: (1.1) Pólverji m
jaćwieski: (1.1) mażugas
japoński: (1.1) ポーランド人(ポーランドじん) (pōrandojin)
jidysz: (1.1) פּאָליאַק m (poljak)
kaszubski: (1.1) Pòlôch m
kataloński: (1.1) polonès m
koreański: (1.1) 폴란드인 (pollandeu-in)
kornijski: (1.1) Polak m
litewski: (1.1) lenkas m
łaciński: (1.1) polonus m
łotewski: (1.1) polis m
niderlandzki: (1.1) Pool m
niemiecki: (1.1) Pole m
norweski (bokmål): (1.1) polakk m
norweski (nynorsk): (1.1) polakk m
norweski (riksmål): (1.1) polakk w
nowogrecki: (1.1) Πολωνός m
ormiański: (1.1) լեհուհի
polski język migowy:
(w zapisie SignWriting)
(1.1)
rosyjski: (1.1) поляк m
rumuński: (1.1) polon m
serbski: (1.1) Пољак (Poljak) m
slovio: (1.1) Polakic (Полакиц), Polak (Полак)
słowacki: (1.1) Polák m
słoweński: (1.1) Poljak m
staroruski: (1.1) лѧхъ m
szwedzki: (1.1) polack w
turecki: (1.1) Polonyalı, Leh
ukraiński: (1.1) поляк m
volapük: (1.1) Polänan
węgierski: (1.1) lengyel
wietnamski: (1.1) người Ba Lan
wilamowski: (1.1) Pöła / Pȫła / Poła m
włoski: (1.1) polacco m

źródła:

↑ Wojciech Chlebda, Stereotyp jako jedność języka, myślenia i działania w: Język a kultura, t. 12, Stereotyp jako przedmiot lingwistyki. Teoria, metodologia, analizy empiryczne pod red. J. Anusiewicza, J. Bartmińskiego, Wrocław 1998, s. 38.
↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 33.