Polaczek

Polaczek (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈlaʧ̑ɛk], AS: [polaček] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. lekcew. albo pogard. Polak

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Polaczek	Polaczki
dopełniacz	Polaczka	Polaczków
celownik	Polaczkowi	Polaczkom
biernik	Polaczka	Polaczków
narzędnik	Polaczkiem	Polaczkami
miejscownik	Polaczku	Polaczkach
wołacz	Polaczku	Polaczki
ndepr. M. i W. lm: (ci) Polaczkowie

przykłady:

(1.1) Polaczki znowu przegrały do zera.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. polszczenie n, Polska ż, Polak mos, Polka ż, polski mrz, polskość ż, spolszczenie n, polszczyzna ż, Polanin mos

czas. polszczyć ndk., spolszczyć dk.

przym. polski, spolszczony

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Polak + -ek

źródłosłów nazwiska Polaczek

uwagi:

dopuszczalna jest pisownia wielką literą, jak w tym haśle, ale zalecane jest pisanie małą: „polaczek”

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Polack
• hiszpański: (1.1) polaquito m
• niemiecki: (1.1) Polacke m
• pikardyjski: (1.1) polaque m
• rosyjski: (1.1) полячишка m

źródła: