Wikisłownik

Konstantynopol

Konstantynopol (język polski) edytuj

 
Konstantynopol (1.1) na rycinie z XV w.
wymowa:
IPA: [ˌkɔ̃w̃stãntɨ̃ˈnɔpɔl], AS: [kõũ̯stãntỹnopol], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. hist. dawna nazwa Stambułu; zob. też Konstantynopol w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm,
 
przypadekliczba pojedyncza
mianownikKonstantynopol
dopełniaczKonstantynopola
celownikKonstantynopolowi
biernikKonstantynopol
narzędnikKonstantynopolem
miejscownikKonstantynopolu
wołaczKonstantynopolu
przykłady:
(1.1) Konstantynopol to dawna stolica cesarstwa bizantyjskiego.
(1.1) Cesarz Konstantyn I Wielki przeniósł stolicę swego cesarstwa z Rzymu do Konstantynopola.
(1.1) To Odoaker obalił ostatniego cesarza zachodniorzymskiego, a insygnia cesarskie wysłał do Konstantynopola.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) współcz. Stambuł; hist. Bizancjum, Carogród
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Konstantyna ż, konstantynopolitańczyk mos, konstantynopolitanka ż
przym. konstantynopolitański
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. Constantinopolis < gr. Κωνσταντινούπολη < gr. πόλη + Κωνσταντίνου → miasto Konstantyna; od imienia założyciela miasta, cesarza Konstantyna I Wielkiego (łac. Gaius Flavius Valerius Constantinus)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=Konstantynopol&oldid=8202127”