любить

любить (język rosyjski)

transliteracja:

lûbitʹ

wymowa:

IPA: [lʲʉˈbʲitʲ], ​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) kochać

(1.2) lubić

odmiana:

(1.1-2)

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1 os.	2 os.	3 os.	1 os.	2 os.	3 os.
bezokolicznik		любить
czas teraźniejszy		люблю́	лю́бишь	лю́бит	лю́бим	лю́бите	лю́бят
czas przeszły	m	люби́л			люби́ли
	ż	люби́ла
	n	—		люби́ло
tryb rozkazujący		пусть люблю́	люби́	пусть лю́бит	давай(те) любить	люби́те	пусть лю́бят
czas przyszły		бу́ду любить	бу́дешь любить	бу́дет любить	бу́дем любить	бу́дете любить	бу́дут любить
pozostałe formy imiesłów przymiotnikowy czynny czasu teraźniejszego лю́бящий imiesłów przymiotnikowy czynny czasu przeszłego люби́вший imiesłów przymiotnikowy bierny czasu teraźniejszego люби́мый imiesłów przymiotnikowy bierny czasu przeszłego лю́бленный imiesłów przysłówkowy współczesny любя́ imiesłów przysłówkowy uprzedni люби́в, люби́вши

przykłady:

(1.1) Я люблю тебя! → Kocham cię!

(1.2) Гиви не любит помидоров. → Giwi nie lubi pomidorów.

składnia:

любить + B.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Любовь ż

czas. разлюбить dk., полюбить dk.

związki frazeologiczne:

Фортуна любит смелых → śmiałym fortuna sprzyja • удача любит смелых → śmiałym szczęście sprzyja

etymologia:

uwagi:

źródła: