дазволіць

дазволіць (język białoruski)

transliteracja:

dazvolìcʹ

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik dokonany (ndk. дазваляць)

(1.1) pozwolić, zezwolić

odmiana:

przykłady:

składnia:

(1.1) дазволіць + B. (што?)

kolokacje:

(1.1) дазвольце → pozwoli pan/pani • дазволь → pozwól

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. дазвол m

czas. дазваляць ndk.

ims. przym. дазволены

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: