βλακεία (język nowogrecki) edytuj

wymowa:
IPA[vla.ˈci.a]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) głupota, bezmyślność
(1.2) bzdura, głupota
(1.3) głupstwo, nierozważny postępek
odmiana:
F25: lp D. βλακείας; lm βλακείες, D. βλακειών
przykłady:
(1.3) Έκανε μια βλακεία και τώρα τρέμει μην το μάθει η μάνα του.Zrobił głupstwo, a teraz boi się, żeby nie nie dowiedziała się o tym jego matka.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) κουταμάρα, μωρία
(1.2) ανοησία
antonimy:
(1.1) εξυπνάδα
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. βλάκας, βλακέντιος, βλακόμετρο, βλακόμουτρο
czas. βλακεύω, βλακοφέρνω
przym. βλακώδης
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. βλακεία
uwagi:
źródła: