Ήλιος

Ήλιος (język nowogrecki)

Ήλιος (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) astr. Słońce (jako gwiazda)

(1.2) mit. Helios

odmiana:

(1.1-2) M18,

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ο Ήλιος	οι Ήλιοι
dopełniacz	του Ήλιου / Ηλίου	των Ήλιων
biernik	τον Ήλιο	τους Ήλιους
wołacz	Ήλιε	Ήλιοι

przykłady:

(1.1) Η Γη είναι ένας πλανήτης, που περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο. → Ziemia jest planetą, która krąży dookoła Słońca.

(1.1) Οι πλανήτες δεν έχουν δικό τους φως, αλλά φωτίζονται από τον Ήλιο. → Planety nie mają własnego światła, a są oświetlane przez Słońce.

(1.1) Οι πλανήτες είναι δορυφόροι του Ήλιου και σχηματίζουν μαζί με αυτόν το ηλιακό σύστημα. → Planety są satelitami Słońca i tworzą razem z nim Układ Słoneczny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ήλιος m

przym. ηλιακός

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. Ἥλιος < gr. ἥλιος (hḗlios)

uwagi:

źródła: