łatwy (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈwatfɨ], AS[u̯atfy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nie wymagający wysiłku, trudu, nie stawiający przeszkód
(1.2) niewynikający z rzetelnej pracy, osiągany bez wysiłku[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) To zadanie jest bardzo łatwe; nawet dziecko może je rozwiązać.
składnia:
kolokacje:
(1.1) łatwy egzamin • łatwa lekcja • łatwe zadanie
(1.2) łatwy zarobek • łatwe powodzenie / życie • łatwe sukcesy
synonimy:
(1.1) nietrudny, essa
antonimy:
(1.1) trudny, skomplikowany, złożony, zagmatwany
hiperonimy:
(1.1) oczywisty
hiponimy:
(1.1) łatwiutki, bezbolesny, dostępny, lekki, niekłopotliwy, nieskomplikowany
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. łatwość ż, łatwizna ż, ułatwianie n, ułatwienie n
czas. ułatwiać ndk., ułatwić dk.
przym. łatwiutki
przysł. łatwo, łatwiutko
związki frazeologiczne:
łatwy chleb / łatwy pieniądzłatwa kobieta / łatwa dziewczyna
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.