zupełny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[zuˈpɛwnɨ], AS[zupeu̯ny]
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) obejmujący całość[1]
(1.2) mający wszystkie cechy typowe dla danego przedmiotu, pojęcia, danej istoty[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Ten wykaz nie jest jeszcze zupełny, a więc nadal pracujemy nad nim.
(1.2) Pytanie było tak niezręczne, że w pokoju nagle zapadła zupełna cisza.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) całkowity, kompletny, pełny
(1.2) absolutny, totalny, stuprocentowy, kompletny, pełny, doszczętny, skończony, do kwadratu; przest. dokumentny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zupełność ż
czas. uzupełniać ndk., uzupełnić dk.
przysł. zupełnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „zupełny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.