zakorzenić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌzakɔˈʒɛ̃ɲiʨ̑], AS[zakožńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) wpoić komuś coś, coś gdzieś utrwalić

czasownik zwrotny dokonany zakorzenić się (ndk. korzenić się)

(2.1) bot. o roślinie: zapuścić korzenie
(2.2) związać się z czymś mocno
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. wykorzenić, wykorzeniać
rzecz. korzeń m, zakorzenienie n, korzennictwo n
przym. korzeniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: korzenić się
źródła: