zabraniać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[zaˈbrãɲäʨ̑], AS[zabrãńäć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zabronić)

(1.1) nie pozwalać, odbierać prawo lub nie przyznawać prawa do robienia czegoś
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Na terenie fabryki palenie jest zabronione.
składnia:
(1.1) zabraniać + D.[1]
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zakazywać, bronić
antonimy:
(1.1) pozwalać, zezwalać, nakazywać, polecać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. aspekt dokonany zabronić
rzecz. zabronienie n, zabranianie n
przym. zabroniony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.