wyjątkowość

wyjątkowość (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest wyjątkowe

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	wyjątkowość
dopełniacz	wyjątkowości
celownik	wyjątkowości
biernik	wyjątkowość
narzędnik	wyjątkowością
miejscownik	wyjątkowości
wołacz	wyjątkowości

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bezprecedensowość, nadzwyczajność, nietypowość, nienormalność, osobliwość

antonimy:

(1.1) banalność, normalność, powszedniość, powszechność, przeciętność, tuzinkowość, typowość

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wyjątek m

przym. wyjątkowy

przysł. wyjątkowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) uniqueness
• białoruski: (1.1) выключнасць ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) выключнасьць ż
• rosyjski: (1.1) исключительность ż
• ukraiński: (1.1) винятковість ż
• włoski: (1.1) singolarità ż

źródła: