wychowawczyni

wychowawczyni (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɨxɔvafˈʧ̑ɨ̃ɲi], AS: [vyχovafčỹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) osoba płci żeńskiej kształtująca charakter i zachowanie innych

(1.2) osoba płci żeńskiej opiekująca się dzieckiem lub grupą dzieci (w szkole, przedszkolu, domu dziecka itp.)

(1.3) eduk. nauczycielka opiekująca się klasą w szkole, (prowadząca godzinę wychowawczą)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wychowawczyni	wychowawczynie
dopełniacz	wychowawczyni	wychowawczyń
celownik	wychowawczyni	wychowawczyniom
biernik	wychowawczynię	wychowawczynie
narzędnik	wychowawczynią	wychowawczyniami
miejscownik	wychowawczyni	wychowawczyniach
wołacz	wychowawczyni	wychowawczynie

przykłady:

(1.3) Wychowawczyni Antosia wezwała mnie do szkoły w sprawie ostatniej bójki.

składnia:

kolokacje:

(1.3) wychowawczyni w szkole / przedszkolu • wychowawczyni klasy / grupy • wychowawczyni na koloniach • wychowawczyni świetlicy

synonimy:

(1.1) pani

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wychowanie n, wychowywanie n, wychowawstwo n, wychowanek m, wychowanka ż, wychowanica ż, wychów m

forma męska wychowawca m

czas. wychowywać ndk., wychować dk.

przym. wychowawczy

przysł. wychowawczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wychowawca + -yni

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: wychowawca

• białoruski: (1.1) выхавальніца ż, выхавацелька ż
• bułgarski: (1.1) възпитателка ż
• kaszubski: (1.3) wëchòwiwôczka ż
• rosyjski: (1.1) воспитательница ż
• ukraiński: (1.1) вихователька ż

źródła: