wyłącznik

wyłącznik (język polski)

wymowa:

IPA: [vɨˈwɔ̃n͇ʧ̑ʲɲik], AS: [vyu̯õṇčʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udziąs.• nazal.• asynch. ą  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) elektr. łącznik umożliwiający przerwanie obwodu elektrycznego przy prądzie zwarcia

(1.2) elektr. pot. przycisk z łącznikiem umożliwiający przerwanie obwodu zawierającego jakieś urządzenie

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wyłącznik	wyłączniki
dopełniacz	wyłącznika	wyłączników
celownik	wyłącznikowi	wyłącznikom
biernik	wyłącznik	wyłączniki
narzędnik	wyłącznikiem	wyłącznikami
miejscownik	wyłączniku	wyłącznikach
wołacz	wyłączniku	wyłączniki

przykłady:

(1.1) Przed otwarciem odłącznika należy wcześniej otworzyć wyłącznik.

(1.2) Zepsuł się wyłącznik telewizora, może pan naprawić?

składnia:

kolokacje:

(1.1) otwierać/zamykać wyłącznik = przerywać/zamykać obwód wyłącznikiem; wyłącznik na napięcie 110 kV; prąd znamionowy/napięcie znamionowe wyłącznika

(1.2) wyłącznik światła/telewizora/…

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przełącznik mrz, wyłączność ż, wyłącznica ż, wyłączanie n, wyłączenie n

czas. wyłączać ndk., wyłączyć dk.

przym. wyłączny

przysł. wyłącznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) od wyłączać

uwagi:

(1.1) nie mylić z: odłącznik, rozłącznik, stycznik

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) switchgear; (1.2) switch
• baskijski: (1.1) etengailu; (1.2) etengailu
• francuski: (1.1) interrupteur m, disjoncteur m; (1.2) interrupteur m, disjoncteur m
• hiszpański: (1.1) interruptor m; (1.2) interruptor m
• niemiecki: (1.1) Schalter m; (1.2) Schalter m
• rosyjski: (1.2) выключатель m
• ukraiński: (1.1) вимикач m; (1.2) вимикач m

źródła: