wszetecznik

wszetecznik (język polski)

wymowa:

IPA: [fʃɛˈtɛʧ̑ʲɲik], AS: [fšetečʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. osoba rozwiązła i gorsząca swoim zachowaniem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wszetecznik	wszetecznicy
dopełniacz	wszetecznika	wszeteczników
celownik	wszetecznikowi	wszetecznikom
biernik	wszetecznika	wszeteczników
narzędnik	wszetecznikiem	wszetecznikami
miejscownik	wszeteczniku	wszetecznikach
wołacz	wszeteczniku	wszetecznicy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bezwstydnik, rozpustnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wszeteczeństwo n, wszeteczność ż

forma żeńska wszetecznica ż

przym. wszeteczny

przysł. wszetecznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wszeteczny + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rozpustnik

źródła: