wspaniałomyślność

wspaniałomyślność (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌfspãɲawɔ̃ˈmɨɕl̥nɔɕʨ̑], AS: [fspãńau̯õmyśl̦ność], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha, tego kto jest wspaniałomyślny; cecha tego, co jest wspaniałomyślne

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	wspaniałomyślność
dopełniacz	wspaniałomyślności
celownik	wspaniałomyślności
biernik	wspaniałomyślność
narzędnik	wspaniałomyślnością
miejscownik	wspaniałomyślności
wołacz	wspaniałomyślności

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wielkoduszność, łaskawość

antonimy:

(1.1) małoduszność, małostkowość, drobnostkowość

hiperonimy:

(1.1) szlachetność

hiponimy:

(1.1) hojność, litościwość

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. wspaniałomyślny

przysł. wspaniałomyślnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) generosity
• białoruski: (1.1) велікадушнасць ż
• francuski: (1.1) générosité ż
• rosyjski: (1.1) великодушие n

źródła: