wojowniczy (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) skłonny do walki
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zdumiewające jest jednak, jak rzadko kobiety, istoty słodkie i mało wojownicze, trafiają do celu![1]
(1.1) Natomiast pierwszy pilot ani myślał ukrywać swego nienawistnego zadowolenia, że złamią tej wojowniczej bestii planetarnej kark[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bojowy, bitny, buńczuczny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wojownik m, wojowniczka ż, wojowniczość ż, wojaczka ż, woj m, wojsko n, wojskowość ż, wojna ż, wojowanie n, zawojowanie n, wojskowy mos
czas. wojować ndk., zawojować
przym. wojskowy, wojenny, powojenny, przedwojenny, wojujący
przysł. wojowniczo, wojskowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Kornel Makuszyński, Szaleństwa Panny Ewy, 1957, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Stanisław Lem, Fiasko, 1987, Narodowy Korpus Języka Polskiego.