wiotki (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) łatwo wyginający się, z łatwością się odkształcający
(1.2) pozbawiony jędrności, napięcia
(1.3) bardzo szczupły[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Stoisz się kołysząc, wiotka jarzębino[2]
(1.2) Mama przyniosła z piwnicy wiotkie marchewki.
(1.3) Była szczupła i wiotka jak jej matka, rysy miała delikatne, ręce filigranowe, a nieznaczny zezik dodawał jej wdzięku[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wiotki pęd • wiotka gałązka / łodyga • wiotki i delikatny
(1.2) wiotkie mięśnie / nogi / kończyny • wiotka skóra
(1.3) wiotka dziewczyna / sylwetka • wiotki i zgrabny • wiotkie ciało
synonimy:
(1.1) giętki
(1.2) sflaczały, zwiotczały
antonimy:
(1.2) jędrny
hiperonimy:
(1.3) szczupły
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wiotkość ż
czas. wiotczeć ndk., zwiotczeć dk.
przysł. wiotko
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.pol. wiotchy < prasł. *vetъchъstary, leciwy; zniszczony[4]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: szczupły
źródła:
  1.   Hasło „wiotki” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. z rosyjskiej pieśni ludowej
  3. Gdy owoc dojrzewa, Jan Brzechwa, 1958 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4.   Hasło „wiotki” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.