wichrzyciel (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[vʲixˈʃɨʨ̑ɛl], AS[vʹiχšyćel], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) publ. człowiek wprowadzający zamęt, namawiający do buntu, podburzający przeciwko komuś lub czemuś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nieprawda, że grupka wichrzycieli przygotowała wiec. (z Internetu)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) mąciciel, mąciwoda
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) awanturnik
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wichrzycielstwo n, wichrzenie n, wichura ż
forma żeńska wichrzycielka ż
przym. wichrzycielski
czas. wichrzyć (się)
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: