więzić (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) trzymać kogoś w więzieniu (także przenośnie)
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Chodziło o uwolnienie więzionego w Polsce arcyksięcia Maksymiliana, niefortunnego rywala Zygmunta III podczas wolnej elekcji[1].
(1.1) W 1950 r. komunistyczne władze Czech zlikwidowały prowincję, przejmując jej klasztory i więżąc wszystkich zakonników[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. uwięzić dk.
rzecz. uwięzienie n, więzień mos, więziennictwo n, więzienie
przym. więzienny
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *vęzieti < prasł. *vęzatiwiązać < praindoeur. *h₂enǵʰ-
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Marek Borucki, Polacy w Rzymie : od czasów Mieszka I do Jana Pawła II, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. z Wikipedii