wewnętrzny (język polski) edytuj

 
wewnętrzna (1.1) strona stopy
wymowa:
?/i, IPA[vɛvˈnɛ̃nṭʃnɨ], AS[vevnnṭšny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który znajduje się wewnątrz czegoś, w środku
(1.2) taki, który dzieje się w granicach danego kraju
(1.3) taki, który dotyczy psychiki człowieka; dziejący się w jego psychice
(1.4) dotyczący relacji pomiędzy elementami jakiegoś zamkniętego układu[1]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Włóż to do wewnętrznej kieszeni.
(1.2) Ingerencje Wietnamu w sprawy wewnętrzne kraju w XV w. oraz zakończone klęską wojny z Birmą w XVI w. (…) doprowadziły Laos do anarchii[2].
(1.3) Pragnę, aby moje życie osobiste odzwierciedlało całe moje wewnętrzne piękno.
(1.4) Ateizm, który akceptuje istnienie boga, brzmi nieco jak wewnętrzna sprzeczność. Jak wegetarianin jedzący mięso.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dziedziniec wewnętrzny • drzwi wewnętrzne
(1.2) handel / rynek wewnętrzny • gospodarka / polityka wewnętrzna
(1.3) niepokój wewnętrzny • życie wewnętrzne
(1.4) wewnętrzne sprzeczności
synonimy:
antonimy:
(1.1-2) zewnętrzny
hiperonimy:
(1.2) krajowy
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wnętrze n, wnętrzarstwo n, wnętrzarz m, wnętrzności nmos
przym. wnętrzarski
przyim. wewnątrz
przysł. wewnątrz, wewnętrznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Wiesław Maik, Azja, t. 1, s. 141