wenecki (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[vɛ̃ˈnɛʦ̑ʲci], AS[vẽnecʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) odnoszący się do Wenecji, związany z Wenecją, wywodzący się z Wenecji

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. zespół dialektów używanych w północno-wschodnich Włoszech; zob. też język wenecki w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) Republika WeneckaZatoka Weneckalustro weneckiekoronki weneckie • okno weneckie • dukat wenecki • karnawał wenecki • maska wenecka • gotyk / koloryzm wenecki • Komisja Wenecka
(2.1) posługiwać się / władać weneckim • uczyć się / nauczyć się weneckiego
synonimy:
(1.1) wenecjański
(2.1) wenecjański
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Wenecja ż, wenecjanin mos, wenecjanka ż, Wenecjanin mos, Wenecjanka ż, weneckość ż
przym. wenecjański
związki frazeologiczne:
lustro weneckieszkło weneckiewyglądać jak wenecki diabeł
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: