walczyć

walczyć (język polski)

konie walczą (1.1) ze sobą

zapaśnicy walczą (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈvalʧ̑ɨʨ̑], AS: [valčyć] ​

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) toczyć walkę, uczestniczyć w walce

odmiana:

(1.1) koniugacja VIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		walczyć
czas teraźniejszy		walczę	walczysz	walczy	walczymy	walczycie	walczą
czas przeszły	m	walczyłem	walczyłeś	walczył	walczyliśmy	walczyliście	walczyli
	ż	walczyłam	walczyłaś	walczyła	walczyłyśmy	walczyłyście	walczyły
	n	walczyłom	walczyłoś	walczyło
tryb rozkazujący		niech walczę	walcz	niech walczy	walczmy	walczcie	niech walczą
pozostałe formy czas przyszły m będę walczył, będę walczyć będziesz walczył, będziesz walczyć będzie walczył, będzie walczyć będziemy walczyli, będziemy walczyć będziecie walczyli, będziecie walczyć będą walczyli, będą walczyć ż będę walczyła, będę walczyć będziesz walczyła, będziesz walczyć będzie walczyła, będzie walczyć będziemy walczyły, będziemy walczyć będziecie walczyły, będziecie walczyć będą walczyły, będą walczyć n będę walczyło, będę walczyć będziesz walczyło, będziesz walczyć będzie walczyło, będzie walczyć czas zaprzeszły m walczyłem był walczyłeś był walczył był walczyliśmy byli walczyliście byli walczyli byli ż walczyłam była walczyłaś była walczyła była walczyłyśmy były walczyłyście były walczyły były n walczyłom było walczyłoś było walczyło było forma bezosobowa czasu przeszłego walczono tryb przypuszczający m walczyłbym, byłbym walczył walczyłbyś, byłbyś walczył walczyłby, byłby walczył walczylibyśmy, bylibyśmy walczyli walczylibyście, bylibyście walczyli walczyliby, byliby walczyli ż walczyłabym, byłabym walczyła walczyłabyś, byłabyś walczyła walczyłaby, byłaby walczyła walczyłybyśmy, byłybyśmy walczyły walczyłybyście, byłybyście walczyły walczyłyby, byłyby walczyły n walczyłobym, byłobym walczyło walczyłobyś, byłobyś walczyło walczyłoby, byłoby walczyło imiesłów przymiotnikowy czynny m walczący, niewalczący ż walcząca, niewalcząca walczące, niewalczące n walczące, niewalczące imiesłów przysłówkowy współczesny walcząc, nie walcząc rzeczownik odczasownikowy walczenie, niewalczenie

przykłady:

(1.1) Całe życie walczył o lepsze warunki pracy dla swoich kolegów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) toczyć walkę, przest. wojować

antonimy:

(1.1) poddawać się

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) atakować, nacierać, bronić się, pojedynkować się, przelewać krew

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. walczerz mos, waleczność ż, walczenie n, walka

przym. waleczny

czas. wywalczyć

związki frazeologiczne:

walczyć na dwa fronty • walczyć z wiatrakami • walczyć o swoje • walczyć ze sobą • walczyć z kimś na udeptanej ziemi • walczyć ze śmiercią

etymologia:

pol. walka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fight
• arabski: (1.1) حارب, قاتل, إستمات, شن, تقاتل, اقتتل
• baskijski: (1.1) borrokatu, borroka egin
• boloński: (1.1) lutèr
• cerkiewnosłowiański: (1.1) брати
• chiński standardowy: (1.1) 打 (dǎ)
• czeski: (1.1) bojovat
• dolnołużycki: (1.1) wójowaś
• duński: (1.1) kæmpe
• esperanto: (1.1) batali
• fiński: (1.1) taistella
• francuski: (1.1) lutter, combattre
• hiszpański: (1.1) luchar, combatir, pelear, pugnar
• interlingua: (1.1) battaliar, contender, guerrear, propugnar, pugnar
• islandzki: (1.1) berjast
• łaciński: (1.1) bello
• niderlandzki: (1.1) vechten, strijden
• niemiecki: (1.1) kämpfen
• nowogrecki: (1.1) παλεύω
• portugalski: (1.1) lutar
• rosyjski: (1.1) бороться, воевать
• rumuński: (1.1) se lovi
• slovio: (1.1) bitvat (битват), borit (борит)
• staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) брати
• szwedzki: (1.1) kämpa
• ukraiński: (1.1) боротися, воювати
• wilamowski: (1.1) kemfa
• włoski: (1.1) lottare, combattere, contendere, battagliare
• wolof: (1.1) xeex

źródła: