własność (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
IPA[ˈvwasnɔɕʨ̑], AS[vu̯asność]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rzecz posiadana przez kogoś
(1.2) prawo do rozporządzania daną rzeczą i korzystania z niej; zob. też własność w Wikipedii
(1.3) właściwość, cecha
odmiana:
(1.1-2) blm[1]
(1.3)
przykłady:
(1.1) To moja prywatna własność.
(1.2) Odrębna własność lokalu jest nieograniczonym prawem rzeczowym.
(1.3) Funkcja   ma własność Darboux, jeśli obraz każdego przedziału jest przedziałem.
składnia:
(1.3) własność + D.
kolokacje:
(1.1-3) czyjaś własność
(1.2) prawo własnościtytuł własnościwłasność osobistawłasność intelektualnajednoosobowa własność • własność prywatnawłasność hipotecznawłasność przemysłowawłasność publicznawłasność przez zasiedzeniewłasność spółdzielcza
synonimy:
(1.1) stan posiadania, majątek, mienie
(1.3) cecha, przymiot, właściwość
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. właściciel m, właścicielka ż, uwłaszczenie n
czas. uwłaszczyć
przym. własnościowy, własny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 1165.