vertun (język niemiecki) edytuj

wymowa:
IPA[fɛɐ̯ˈtuːn]
?/i ?/i
znaczenia:

czasownik nieregularny, nierozdzielnie złożony, przechodni

(1.1) trwonić, przetrwonić

czasownik nieregularny, nierozdzielnie złożony, w użyciu zwrotnym, nieprzechodni

(2.1) pot. machnąć się, mylić się, pomylić się, popełnić pomyłkę
odmiana:
(1-2)[1] vertun (vertut), vertat, vertan (haben)
przykłady:
składnia:
(2.1) sich bei etw./jdm. (Dat.) vertun
kolokacje:
(2.1) sich beim Rechnen / Eintippen / Tippen vertun
synonimy:
(2.1) irren
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Vertun n
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. ver- + tun
uwagi:
zobacz też: tunabtunantunauftunaustunbetundartunhervortunhintunmittunnachtunumtunübertunvertunzutunzurücktun
źródła: